Najpierw należy udrożnić drogi oddechowe poprzez usunięcie ewentualnych ciał obcych, protez zębowych, wymiocin lub pokarmu z jamy ustnej. Następnie należy wykonać odchylenie do tyłu głowy poszkodowanego. Jedną rękę układamy na czole i ostrożnie odchylamy głowę do tyłu jednocześnie pociągając drugą ręką podbródek ku górze. Aby zachować tę pozycję należy podłożyć poduszkę lub zwinięty koc pod barki.

Przy podejrzeniu uszkodzenia kręgosłupa szyjnego w wypadku komunikacyjnym należy zrezygnować z odchylenia głowy!

Istnieją następujące metody sztucznego oddychania:

Metoda bezpośrednia:

• usta-usta: jedna ręka oparta o czoło za pomocą kciuka o palca wskazującego szczelnie zaciska nos, ratujący przyciska swe szeroko otwarte usta do rozchylonych ust ratowanego i robi wydech,
• usta-nos: jedna ręka przytrzymuje żuchwę zamykając szczelnie usta ratowanego, ratujący szeroko otwartymi ustami obejmuje szczelnie nos ratowanego i wydycha powietrze z płuc
• usta-nos-usta: Stosowana jest w stosunku do niemowląt i małych dzieci i polega na wdmuchiwaniu powietrza jednocześnie przez usta i nos poszkodowanego.

Metoda pośrednia:

Wykonywane w przypadku uszkodzenia twarzy poszkodowanego. Aktualnie nie są dopuszczone do stosowania.

• Metoda Holgera - Nielsena stosowana jest gdy twarz porażonego jest uszkodzona i krążenie krwi trwa.  Przy zastosowaniu tej metody nie można wykonywać pośredniego masażu serca. Metoda ta pozwala wprowadzić jednorazowo ok. 220 ml powietrza i jest męcząca.

Postępowanie: porażonego ułożyć na brzuchu, ręce pod głową. Głowa oparta policzkiem na rękach. Ratownik na jednym kolanie umieszczonym przy głowie porażonego. Stopa drugiej nogi przy łokciu porażonego.

Przy wdechu – porażonego należy uchwycić za ramiona tuż nad łokciami i unieść je ku górze.

Przy wydechu – ręce porażonego ułożyć na podłożu, podnieść obie dłonie do łopatki porażonego i ucisnąć klatkę piersiową przenosząc cały ciężar ciała na wyprostowane w łokciach ręce. Tempo oddychania – 10 - 12 razy na minutę (co 6 s oddech). Należy bez przerwy obserwować twarz, klatkę piersiową i brzuch porażonego, ponieważ skurczemięśni i samodzielne ruchy tych części ciała mogą sygnalizować powracanie czynności oddechowej.

• Metoda Silvestra - Brocha należy ją stosować jeżeli  porażony ma uszkodzoną twarz i stwierdzi się zatrzymanie krążenia. Metoda ta pozwala wprowadzić jednorazowo ok. 270 ml powietrza. Wystąpienie wymiotów u porażonego, stanowi śmiertelne niebezpieczeństwo, gdyż powoduje zalanie treścią wymiotną dróg oddechowych.  Przy zastosowaniu tej metody możemy wykonywać pośredni masaż serca.

Postępowanie:  porażonego ułożyć na plecach. Pod łopatkami podkład zrolowany z miękkiego materiału. Głowa zwisa ku tyłowi. Ratownik na jednym kolanie umieszczonym za głową porażonego. Stopa drugiej nogi dotyka barku. Chwyt za dłonie.

Przy wdechu –wyprostowane ręce porażonego unieść ku górze i odprowadzić poza siebie aż dłonie dotkną podłoża.

Przy wydechu – ręce porażonego należy przenieść na klatkę piersiową. Skrzyżować je na mostku. wycisnąć powietrze i wykonać cztery uciski masażu serca. Tempo oddychania – 13 razy na minutę (co 5 s oddech).